Scootyvakantie Jacobspad Uithuizen richting Hasselt.

Ik ben Jacqueline Annevelink en ik woon in het oosten van ons land. Ik ben 56 jaar jong en heb 20 jaar geleden een spierziekte gekregen. Hierdoor heb ik een energieprobleem. Maar dat weerhoudt me er niet van om al meer dan 10 jaar met mijn scootmobiel tochtjes door heel Nederland te maken. Ik ben begonnen met het Pieterpad en heb in september 2021 het Jacobspad gereden. Ik raad vooral dit pad iedereen aan die van natuur houdt en als pelgrim op pad wil gaan. Ikzelf heb er tot op de dag van vandaag nog heel veel profijt van mijn tocht, hij werkt steeds nog door en daar ben ik erg blij mee. Vanwege mijn energieprobleem moet ik tijdens een tocht veel pauzes nemen, maar dat maakt het voor mij des te leuker, dan geniet ik intenser van de tocht en ook de pauzes. Lees hieronder het verslag van mijn belevenissen onderweg. Aan het eind van mijn verslag heb ik nog een paar tips toegevoegd voor degene die ook met de scootmobiel op pad wil gaan.

Van 5 t/m 12 september 2021 heb ik mijn scootyvakantie gereden. Ik heb er al vele gemaakt, maar deze keer dus gekozen voor het Jacobspad, dit is een pelgrimstocht, dus je begrijpt één van de rode draden deze reis waren kerken, niet alleen kon ik daar stempels sparen, maar ik heb ze ook allemaal bezocht en vond ze stuk voor stuk mooi en allemaal waren ze anders. Het waren overigens wel allemaal Gereformeerde kerken of Nederlands Hervormde kerken, in het hoge Noorden zijn blijkbaar niet veel Katholieken, dat is meer voor het Zuiden van ons land weggelegd.
Een andere rode draad waren mensen met een beperking, zoals je straks wel zult lezen, heb op 2 zorgboerderijen geslapen, heb geluncht op een terras bij een instelling voor dementen en mensen met een verstandelijke beperking, heb een fijn gesprek gehad met iemand die een zoon met een beperking heeft en mocht voor het eerst slapen in een nieuwbouw woning die aangepast was voor hun kleindochter.Een derde rode draad was de natuur, veel moois gezien en vooral "wilde" dieren, lees loslopende dieren in een natuurpark. Dit allemaal even ter inleiding.

Dag 1 zondag 5 september:

Het startpunt van de route is de Jacobus de Meerdere kerk in Uithuizen. Daar kreeg ik dan ook mijn 1e stempel, het was even zoeken, want kastje was aan de zijvleugel van de kerk, dus ik was al trots toen ik de 1e stempel gekregen had.Via een mooie route, met weids uitzicht ging het naar Oldenzijl, daar was mijn slaapplaats voor die nacht. Ik vind het altijd spannend om op zo'n plek aan te komen, want je weet niet wat en wie je aantreft, maar gelukkig werd ik overal warm ontvangen en heb ik ook leuke slaapplaatsen gehad met bijna overal een goed ontbijt.
Hier in Oldenzijl werd ik echt heel warm ontvangen. Rustig scooty uitgepakt en even op een stoel gezeten en genoten van het fijne uitzicht. Ik sliep overigens in een pipowagen, dat had ik nog nooit gedaan, dus vond het een hele eer. Er waren wel een paar treetjes, maar gelukkig aan beide kanten een leuning, anders had het niet gekund.
De gastheer vertelde het één en ander over de slaapplaats. Het bleek een zorgboerderij te zijn, waar overdag mensen begeleiding kregen en waar ook nog een aantal mensen 's nachts wonen. Ik mocht ook gewoon op het terras gaan zitten, dat zat een stuk makkelijker en dat was ook zo. Zoals elke etappe maak ik een beknopt verslag, zodat ik, als ik het echte verslag schrijf, niet zoveel meer hoef na te denken en ik stippel de route uit voor de volgende dag. Toen ik dat klaar had, was het etenstijd en ik mocht bij hen mee eten en dat was voor mij zo leuk. Ik mocht nl met de bewonersgroep samen eten. Waarom was dit zo leuk voor mij, nu ik ben vroeger zelf groepsleidster geweest voor mensen met een verstandelijke beperking en het voelde als vanouds. Na het eten ben ik nog even bij het kerkje geweest, wat naast de slaapplaats stond. Een mooi klein kerkje. Na nog een half uurtje in het zonnetje gepuzzeld te hebben, toog ik mijn bedje in. Het was even een beetje kruipen, maar uiteindelijk heb ik er heerlijk geslapen.

Dag 2 maandag 6 september:

Om 7 uur opgestaan, ik wilde me eerst in de pipowagen wassen, maar dat was me te koud, het was die dag nl maar 8 graden geworden en aangezien een pipowagen niet geïsoleerd is was dat goed te merken, dus ben ik fijn naar binnen gegaan en mocht ik in een aparte ruimte me douchen of wassen. Ik koos voor het laatste.
Het ontbijt stond al klaar voor me en ik kon kiezen wat ik wilde, er was keus genoeg. Scooty weer ingepakt en zoals ik elke morgen doe en deed even het thuisfront gebeld. Daarna afgerekend. Als je bij vrienden op de fiets slaapt, betaal je de overnachting plus toeristenbelasting, overigens ook niet altijd en in mijn geval een euro voor het opladen van scooty. Ik hoefde het eten niet te betalen, dat vond ik zeer aardig. De 1e stop was Zeerijp. Als je deze tocht wilt gaan doen, dan raad ik eenieder aan om proviand mee te nemen en drinken, want zeker de 1e 4 dagen heb ik bijna geen horecagelegenheid gezien, dus ik was blij dat ik een vrij grote proviand hoeveelheid bij me had.In Zeerijp bij de kerk de 2e stempel gehaald.
De 2e pauze was gewoon even langs de weg, er was nl geen bankje. Via hele ruime en weidse uitzichten kwam ik uiteindelijk bij een rustpunt uit met geitjes. Ik moest nog een eind rijden na 4 uur lange rechte wegen en weidse blikken gezien te hebben was ik echt blij om op mijn overnachtingsplek te zijn.
Ik was erg trots op scooty, want dit was de langste etappe voor mij en dat was 30 km en scooty heeft het netjes vol gehouden. Normaal rijd ik etappes van ca 20 km, dat is voor mij goed te overzien en ik heb dan ook nog wat energie over om naar de slaapplek te rijden. Overigens valt deze slaapplek buiten de route, ik kon nl geen plek vinden op de route, i.v.m. mijn beperking van niet trap kunnen lopen. Dus af en toe moest ik een beetje smokkelen. Ik heb overigens toen de knooppunten gebruikt.Deze keer sliep ik op een camping in een chaletje zoals ze dat noemde, wel gewoon via vrienden op de fiets. De camping heet camping Noorderzon en is in Siddeburen.
Ik werd hier goed ontvangen en me werd verteld waar alles was. Helaas moest ik 's nachts elders naar een toiletgebouw en dat vond ik een beetje een nadeel. We gaan nu ook iets zoeken van bv een inklapbare emmer of opblaasemmer, zodat ik, als er weer zoiets gebeurt, gewoon kan plassen en dat dan 's morgens in de wc weg kan gooien. Lopen is voor mij nl niet echt handig en ik kan scooty ook niet gebruiken, omdat hij dan aan de lader zit. Moe maar zeker wel voldaan gaan slapen, om 7 uur ging het licht bij mij uit, de koek was op.

Dag 3 dinsdag 7 september

De dag begon goed met een buiten ontbijt. Om half tien vertrokken en ondanks dat het ook nu weer rechte wegen waren, was er toch ook veel afwisseling te zien, heb veel kleine dorpjes doorkruist en in Noordbroek ook weer een kerk bezocht, daar stond uitnodigend bij dat hij open was en ja een goede pelgrim gaat op zo'n uitnodiging in. De kerk was eigenlijk niet op de route, maar toch kon je een stempel halen en dat heb ik dan ook gedaan. Blijkbaar was er dus ook nog een andere pelgrimsroute in dat gebied. En ik kon eindelijk een kaarsje aan steken, ik had het in verschillende kerken geprobeerd, maar het bleek niet te kunnen. Toen ik het later navroeg, bleek dat ze dat niet deden, omdat er een pyromaan actief was en ze bang waren dat hij een aanleiding zou hebben om de kerk aan te steken en dat was natuurlijk niet de bedoeling en erg zonde.
Daarna geluncht bij een zorginstelling voor mensen met een beperking en dementie, je wordt dan ook bediend door de cliënten, erg leuk vond ik. Genoten van de zon en kop thee met appelgebak en slagroom.
Daarna door een heel mooi natuurgebied gereden en o.a. loslopende paarden gezien. Ook koeien waaronder Lakenvelders, die ken je wel , de koeien waarbij het net lijkt of ze een laken om hun middel dragen en gewone zwartbonte koeien, die later bleken van de boer te zijn waar ik deze nacht mocht overnachten.
Tegen half 5 kwam ik op mijn volgende overnachtingsadres, dat was dus een koeienboerderij, of eigenlijk hadden ze veel dieren, koeien, schapen en veel katten. Mijn slaapplek was een hygiënesluis van vroeger, die hadden ze helemaal omgebouwd tot een klein huisje met jawel een eigen douche en wc ruimte, een keukentje en zithoek. Van die laatste 2 heb ik niet veel gebruik gemaakt, want ik mocht daar ook mee eten en ik heb veel en lang gekletst. Ik kreeg een heus 3 gangen diner met oma's groentesoep, lamsworstje van eigen slachterij, bietjes en gekookte aardappelen in schil en walnotenijs toe. Ook het bidden voor de tijd maakte indruk op me, ik had wel mensen horen bidden, maar deze mevrouw deed het zo puur en open, ik vond het echt heel mooi. Ook daarna hebben we een heel open gesprek gevoerd o.a. over haar zoon die een beperking heeft gehad en hoe ze ondanks alle tegenslagen toch is blijven geloven. Ik heb het enorm gewaardeerd en vond het erg dapper, tenslotte was ik toch een volkomen vreemde voor haar.
Na dat gesprek mocht ik even kijken hoe de koeien gemolken werden, vond ik ook erg interessant.Daarna buiten nog even mijn dagelijkse dingen gedaan en toen was het echt tijd om te gaan slapen, ik had mijn tijd een beetje verkletst, het was inmiddels al half negen geweest.

Dag 4 woensdag 8 september:

Ik heb heerlijk geslapen, ondanks dat de autobaan hemelsbreed niet ver van de boerderij af is.Ook hier kon ik weer buiten ontbijten, kreeg een goed gevulde picknickmand en samen met een eigen gezet kopje thee was het goed toeven.

Het eerste deel was weer mooi, ik ging richting Groningen stad en mijn doel was om naar Van de Valk te gaan, de enige horecagelegenheid die ik in de gauwigheid vinden kon. Hier wilde ik nl een taxi bestellen en tevens lunchen. Ik wilde nl de stad Groningen omzeilen, omdat dat veel te groot voor mij is, ik zou daar erg onrustig van worden en vooral erg moe, vandaar dus dat ik daar een taxi besteld heb.
Na een half uurtje was ik in Roderwolde. Hier vond ik persoonlijk de indrukwekkendste kerk, maar dat kwam door het kunstwerk wat voor de ramen hing. Er hingen nl allerlei linten in de kleuren van de regenboog voor de ramen en met het zonnetje wat in de kerk scheen was dat een bijzonder gezicht. Hier heb ik mijn derde stempel gehaald, overigens staat er in het boekje dat je op het informatiebord moet kijken aan de overkant, daar stond niets, maar de stempel lag gewoon in de kerk. Het is raadzaam om het routeboekje aan te schaffen of van iemand te lenen, niet omdat ik aandelen heb, maar omdat de bordjes heel moeilijk te vinden zijn soms, het zijn nl niet alleen de gewone bordjes, maar ook stickers op lantaarnpalen etc. en die zie je snel over het hoofd, althans ik. Als je dan het boekje erbij hebt, dan lees je de beschrijving, hoewel je nog moet uitkijken als je de fietsroute rijdt, want de wandelroute wordt echt helemaal beschreven en de fietsroute moet je een beetje kaart kunnen lezen, maar dat is goed te doen.
De tocht ging verder via afwisselend landschap bos en coulisselandschap. Het contrast tussen Groningen en Drenthe is wel erg groot, Tot de stad Groningen heb je veel rechte wegen en weidse uitzichten en in Drenthe zie je meteen afwisseling tussen zoals ik al zei bos en coulisselandschap.
Wat ook blijkbaar typisch Drents is, zijn de rode klinkerwegen, dat lijkt wel heel mooi en nostalgisch, maar om er met scooty overheen te rijden is niet altijd even prettig, omdat die klinkers niet allemaal meer overal mooi recht meer liggen, dus dat hobbelt een beetje.
Om vier uur was ik op de slaapplek, een mooie grote stacaravan en scooty had ook zelf een eigen onderdak. Het was goed dat ik vanmiddag uitgebreid geluncht had, want er was hier niets te bekennen, kreeg nog wel heel lief 2 mandarijntjes van mijn gastvrouw en mijn eigen proviand deed ook wonderen. Tegen half 8 lag ik ook nu weer op bed.

Dag 5 donderdag 9 september:

De dag begon alweer goed, ik werd wakker met het zonnetje en kon opnieuw buiten eten, ook nu weer met een goed gevulde picknickmand en nog leuker ik mocht, wat ik overhield, meenemen voor de lunch, lief nietwaar? De route was fantastisch met veel bos en heide en ergens op de heide heb ik geluncht. Verder door diverse plaatsjes gekomen. Eerst Norg, dat vond ik vrij druk, dus was blij dat ik er snel weer uit was. Daarna kwam ik in Vries, een mooi oud dorpje met alle gemakken voorzien. Een supermarkt, een allerhande winkeltje, waar ik eindelijk kaarten kon kopen, een mooie kerk en diverse restaurantjes. Ik moest de stempel halen bij een plaatselijk winkeltje, maar die was gesloten. Er was echter wel een telefoonnummer, ik heb dat gebeld en de man was eigenlijk aan het metselen, maar als ik even geduld had, zou hij komen en dan kreeg ik mijn stempel. Toen ging het richting Willemskanaal. Vanaf daar heb ik de kortste weg genomen naar mijn volgende slaapplaats, wel via Loon, maar niet helemaal volgens de route. Het was nl al wat laat en ik wist niet zeker of scooty het zou halen en midden in een natuurgebied kun je niet opgehaald worden door een taxi, vandaar dat ik deze keer mijn verstand gebruikte. Meestal handel ik nl op zulke reizen meer met het gevoel, verstand is er wel, maar op de achtergrond.
Deze keer was ik ook op een zorgboerderij met een camping te Balloo en wel de Balloo hoeve. Ik sliep in een Hans en Grietje Huisje. Helaas toen kenden ze ook nog geen wc in een woonwagen, dus moest nu ook weer lopen.
Het was goed dat ik tussen de middag zo uitgebreid kon lunchen, want er was niets in de buurt te krijgen, dus heb ik, zoals het een goed pelgrim betaamd mijn eigen avondeten samengesteld uit mijn proviandtas: tomatenbouillon uit een zakje, appelmoes, kleine droge worstjes en yoghurt als toetje, wat ik in de supermarkt gekocht had. Ik voelde me de koning te rijk, je hoeft echt niet veel te hebben, om toch van je eten te kunnen genieten.

Dag 6 vrijdag 10 september:

Heb heerlijk geslapen, al was het bed wel iets harder dan dat ik gewend was, maar wat wil je ook met zo'n mooie oude "woning". Heb opnieuw buiten ontbeten. De eerste stop was Rolde, ik had van te voren gepland om hier een broodje brie te eten, maar helaas het was te vroeg en om nu anderhalf uur te wachten, vond ik wat te gortig. Toen ik weer op de route zat heb ik de kerk van Rolde bezocht en bij de molen ernaast een stempel gehaald.
Opnieuw een mooie tocht door bos en hei. Ik hou van bos en heide, dus ik kwam deze reis goed aan mijn trekken. Deze keer heb ik "wilde" schotse hooglanders gezien.

Eenmaal in Beilen aangekomen was het even zoeken, want mijn slaapplaats was in een nieuw te bouwen woonwijk. Werd heel hartelijk ontvangen. Ik had de primeur, ik kreeg nl een aangepaste kamer voorzien van alle gemakken. Die hadden ze gemaakt voor hun gehandicapte kleindochter en ik was de eerste die het mocht uitproberen als gast van vrienden op de fiets. Ik voelde me vereerd en ze vroegen ook of ik het wilde evalueren. Nu dat was niet moeilijk, het zag er goed uit, ja er moest nog veel gedaan worden, omdat ze nog bezig waren het huis te verbeteren, maar daar kon je allemaal makkelijk doorheen kijken. Alles wat er wezen moest was er en ik heb ze alleen wat tips meegegeven en het is aan hun of ze daar ook iets mee doen. maar ze reageerden blij, dus ik denk dat ze er ook wel iets mee gedaan hebben.

Dag 7 zaterdag 11 september:

Lekker en gezellig ontbeten met mijn gastgezin en afgerekend, deze keer moest ik een tientje extra betalen. Maar het was ook deze keer de moeite waard. De sfeer was meer dan goed, ik voelde me er echt thuis en het eten was lekker.
Helaas het miezerde. Ik zou naar Spier gaan, daar had ik afgesproken met goede vrienden die in Brabant wonen en ook in Drenthe op vakantie zijn. Vanwege het miezeren heb ik de kortste weg gekozen. We troffen elkaar bij Van der Valk, omdat het in de route lag. Ik kreeg de lunch cadeau van mijn vrienden. Nadat we na een anderhalf uur weer afscheid genomen hadden ging ik de Dwingeloerheide op. Volgens het bord zou ik het mooiste fietspad van Drenthe berijden. Of het nu echt de mooiste was kan ik niet over oordelen, maar mooi was het zeker! Veel hei, bos en mooie watergebieden. Heb 2 "wilde" schapen gezien, maar geen schaapskudde. Die schapen waren absoluut niet bang, ik kon heel dicht bij ze komen.Vlak voor de regen begon zag ik een restaurantje, genaamd het Olde Posthuis in Anholt, een oud gebouw, maar heel sfeervol ingericht. Ik heb daar genoten van 2 koppen lekkere thee met kaneelbeschuit en een appelpannenkoek. Ik heb vandaaruit een taxi besteld, want ik was niet zo ver meer van mijn slaapplaats af en het bleef maar regenen. Helaas kon ik pas om half 6 bij mijn gastadres terecht en ik mocht gelukkig tot half 5 blijven. Toen ik op mijn slaapplek kwam was de vrouw des huizes nog niet thuis, maar de heer des huizes wel en we hebben samen even gekletst, totdat de vrouw er wel was. Ze moest nog even stofzuigen en de boel klaar maken, maar toen kon ik er in. Het was een caravan met een voortent. Helaas ook nu weer lopen naar het toilet.

Dag 8 zondag 12 september:

Ik werd wakker met een wazig zonnetje, dus dat was fijn. Helaas stelde het ontbijt bitter weinig voor. Ik kreeg een plastic bak met 3 boterhammen, een plakje kaas en hagelslag en het ei en de thee moest ik zelf warm maken.
1e stop was Ruinen. Ik zou voor de stempel een stukje terug moeten rijden en ik las dat ik de stempel in het hotel op moest halen. Dus had ik de dag ervoor gemaild of ze al zo vroeg open waren, ik was er nl rond kwart over negen. Dat waren ze en o wat is het goed dat ik gegaan ben.

Ik was dus rond negen uur in Ruinen en heb eerst de kerk bezocht, die was gelukkig al open. Ik ben naar binnen gegaan en zoals ik altijd doe, bedank ik de engelen voor een mooie reis die ik gehad had. Ik was net klaar en ineens begint het orgel te spelen. Natuurlijk als je het nuchter bekijkt, moest de organist het orgel inspelen voor de dienst. Maar mijn gevoel voelde iets heel anders, het was voor mij een waardering voor het bedankje wat ik net gegeven had. Ik werd er echt een beetje geëmotioneerd door.
Ik vervolgde mijn weg en ging richting Ruinerwold. Dit vond ik een vrij saaie weg, ik heb 180 boerderijtjes gezien, langs deze weg. Wat wel grappig was, was het feit dat vele boerderijtjes een nevenfunctie hadden, kinderopvang, pedicure, manicure, kapster, schoonheidsspecialiste enz. Maar eenmaal in Ruinerwold was de route weer mooi. Ik heb Hasselt niet bereikt, dat was net een dagetappe te ver Ik heb de kortste weg naar Zwartsluis gereden, omdat ik daar met mijn ouders had afgesproken. Ik kon nl toch geen stempel meer krijgen in Hasselt, omdat het zondag was en dat moest in de plaatselijke VVV gebeuren. Daar had ik al voor de vakantie over gemaild, dus dat wist ik. Dus ben ik via Meppel en Baarlo richting Zwartsluis gegaan.
Dit was een impressie van mijn scooty vakantie en ik hoop dat u genoten heeft van mijn verhalen.

Nog enkele tips:

• Neem genoeg proviand mee, zeker de 1e dagen geen winkels en horeca gezien op het startpunt na.
• Koop het routeboekje, je hebt hem echt nodig en een route app is ook handig.
• Volg de fietsversie en niet de wandelversie, dan kun je overal terecht. Heb geen moeilijke punten gevonden, kon het dus goed doen.
• Rijd het liefst op wandeltempo, dus ca 5 km per uur. A zie je veel meer en ben je minder luid, zodat je inderdaad dieren in het wilde kunt zien, maar belangrijker dan kun je etappes van ca 25 km maken.
• Stippel voor je weggaat je slaapplaats uit, dan weet je ook zeker dat je een plek hebt, want dat is voor ons wel eens lastig, omdat de meesten in een scootmobiel geen trappen kunnen lopen en dan is het erg beperkt qua aanbod. Je mag via vrienden op de fiets ook met je scootmobiel lid worden en dat scheelt een hele hoop qua prijs in vergelijking met andere bed and breakfast gelegenheden.